غزل ۱۴
امروز سینه چاکِ توام سینه چاک چاک
افتاده ام شکسته پری روی نعشِ خاک
در چشمِ من فرودِ دل انگیزِ اشک هام
یاقوتِ خوشه خوشه ی غلطانِ روی تاک
مرجان صفت به دامنِ دریا نشسته ای
گوهرصفت نهاده ای خود را به اشتراک
قد قامتَ الصّلاه و تو از عرش آمدی
پیچیده در گلوی تو آوازِ هَل اَتاک
هرگزشهیدِ چشمِ تو سهمش بهشت نیست
پاداشِ او نجابت ِ جسمی است بی پلاک
باشد اگر برای تو مردن سعادت است
بانگ اذان رفتنِ حَیّ علَی الهَـــــلاک
“رازِک “
آخرین شعر سپید