غزل ۲۶

Published 02 آگوست 2024

جمعه از دور دست می آید
نه چراغی نه نورِ بی نفسی
نه نسیمی برای آرامش
نه تبر تا که بشکند قفسی

نه عبایی به بر نه شمشیری
نه به اسبی سوار ، می آید
نه به لب آیه ای و تکبیری
خسته و بیقرار می آید

آه ای جمعه ، جمعه مهدی کو؟
دلمان آتش است و خاکستر
نه کسی گریه می کند با ما

نه کسی خنده می کند دیگر

آه ای جمعه خسته ایم ازحرف
همسفر شو ، پیاده تا برویم
شاید او جایی از همین دنیا
منتظر مانده تا که ما برویم

” رازک”

Posted in غزل

آخرین شعر سپید

سپید ۳۵

تو در گلدان مادرت روییدی آبانماهو سرت را با شبنم صبحگاه شستندگریه می کردی و آفتاب هنوزطلوع نکرده بود بی درنگ ابری سر رسید و بارانی باریدآسمان هم با تو گریه می کرد بی انکه بداند چرا؟خرمای” تاپو” بعد از سه ماه “دوشو” پس میدادو مادرت می خورد تا شیر بیاوردشیر آورد و در تو جاری …

آخرین غزل

غزل ۲۶

جمعه از دور دست می آیدنه چراغی نه نورِ بی نفسینه نسیمی برای آرامش نه تبر تا که بشکند قفسینه عبایی به بر نه شمشیرینه به اسبی سوار ، می آیدنه به لب آیه ای و تکبیریخسته و بیقرار می آید آه ای جمعه ، جمعه مهدی کو؟دلمان آتش است و خاکسترنه کسی گریه می کند …