سپید ۱
ستاره های بی قرار
مسافرانِ راهِ شیریِ شب اند
و توّهم کلاغ های لبِ جاده
لابه لای تلّه های سرخ مریخ و گلیز
اصالت زمین را به چالش کشیده است.
با کدام ماهواره به مریخ بر می گردی؟
وقتی که آخرین بلیط خاکستری ناسا
سهم میمونی ست که نطفه آفریقا را
به آنجا می برد.
با چه پروازی غیرت اهورایی ات را روانه
مریخ می کنی؟
و درد هزاران ساله ات را که
ساکنان زمین به تو تحمیل کرده اند
با برادران زمین به اشتراک می گذاری؟
حالا این تویی و
خط ممتد ابرها!
نردبانِ بندیِ یک پای رفتنت!
فقط !!
ای کاش!
قبل از رسیدنت
مریخ تسخیر نشده باشد!!
و گلیز نیز !
“رازِک “
آخرین شعر سپید