سپید ۲۹

Published 17 دسامبر 2019

بالای کوه ایستاده ، فانوس به دست
از لای ابرهای تیره، دنبال ماه می گردد
مردی که خودش را در کلبه ی
حقیرانه اش به دار آویخته است

Published 17 دسامبر 2019

آخرین شعر سپید

سپید ۳۵

تو در گلدان مادرت روییدی آبانماهو سرت را با شبنم صبحگاه شستندگریه می کردی و آفتاب هنوزطلوع نکرده بود بی درنگ ابری سر رسید و بارانی باریدآسمان هم با تو گریه می کرد بی انکه بداند چرا؟خرمای” تاپو” بعد از سه ماه “دوشو” پس میدادو مادرت می خورد تا شیر بیاوردشیر آورد و در تو جاری …

آخرین غزل

غزل ۲۶

جمعه از دور دست می آیدنه چراغی نه نورِ بی نفسینه نسیمی برای آرامش نه تبر تا که بشکند قفسینه عبایی به بر نه شمشیرینه به اسبی سوار ، می آیدنه به لب آیه ای و تکبیریخسته و بیقرار می آید آه ای جمعه ، جمعه مهدی کو؟دلمان آتش است و خاکسترنه کسی گریه می کند …