شعر محلی
غزل محلی ۲
دی بخــون بُچِـت خوواشـــــت لا لا لا رویِ جونی
کمی مهتکــــــوم بُُجنبن وُ بوگو ســیم زورِ زونی
دی بیو هونخ نزیکوم تا سرُم ری پات هونیـــــسم
تا کمی ری پات خوواشوم تا کمی سی مو بخوونی
دی بیـــو تو بای و بارو شلـــــوارُم بزه تو چکمه
بغلوم هوکو ری کولت دو دسام ری سـرت هونی
دی بیو بُــزات وِیندِن گولوناشـــو پرِ شیـــــــرن
دی بیوُش بز هُولینـــــو دی بیوش بز عِیـــــونی
روغن خَش مُروکاکو توکولــوک، بُیوه دروس کـو
دُو بزه تو نهره دو دو … واخُسـَـــــن برنجِ گونی
شِی دَسی هیلنگونیت پا. نو هوکو ری تشِ چــاله
اگــی حوصله ت نوامبت تا بارُم سیت،خونِ نونی
نُم بزه نو تو سُپک سیم. لیمبوری تالِ بیــــــاری
گشنمن دلـــوم هلاکن. سیم واریز خاگِ خومونی
دی بیو هوخت برُم خَش . دی منی ری دلِ مو تش
چه میشی همش شِی اوورا چه میشی نایندکونی
دی بــــهاره دل مو تو. دی قــــراره دل مو تو
یکشهی ولــــت کهه رفتی، چه بهاری چه غزونی
یـای “دابـلا” یـای “دابــلا” یای ناغونی حناریش
یای گـــپ خَشی صووینی یای گــــرُیخی اذونی
دی بلالوم دی بلالوم . دی والا هکّـــــوو حلالم
که سیمو حـــرومتا که همـه ی عمر و جوونی
غزل محلی ۱
لهجه تنگستونی
دوتوکـو شِیی پرِ گُلوندی مینـــات تاکاموکو
گُلیکی جومه ت ووونو هیکت ایکه چاکاموکو
لُنج سُرخُوت مثهِ خوشی لگجی ماتیک مزه
ناغونی دَسی بریکــوت اوموتی لاکاموکو
خوت مثــه افتووِ جنگی ضــدِّ افتو سیچتن
صورتت شِی ایی کیریمااا مثه تیریاکاموکو
خنجرن یا که دوتا زُرد بریکـــن ری چشـات؟
ای خیاش دِِیِن سی جوونی، همشم پاکاموکو
دلِ مُش جوموندنو شی پاش بُروندن گُلوپات
گُلــــوپات رنگِ جومی دی منـــو دلاکاموکو
روز و شو پشتِ خونه ی ما می نخی سی خرخرک
مو خالو خَســــّه مایی خوت اییکه شکاکاموکو
رازِک
آخرین شعر سپید