جنگل سلام

Published 28 آگوست 2021

جنگل سلام
مثل تو از دست رفته ام
آتش گرفته برگِ من از
دستِ روزگار
مرداد پا به ماه و
زمین درد می کشد
دندان به لب گرفته از
این رنج بی شمار
شش ماه بین چشم تو تا
صبح فاصله ست
دی شد شب است
برف سیاه آمده،
ببار ¡¡¡

Continue reading →

غزل ۲۵

Published 28 آگوست 2021

بارانِ اشک و کوچه ی بن بست
گل می دهد به یادِ تو تا هست
سرمی کشم تمام تنت را
در جرعه ای بنام لبت، مَست

سرمی برم تمام خودم را
درخوشه ی نگاهِ تو انگور
می گسترم تمام تنم را
در آفتابِ عشقِ تو یکدست

ای آفتاب شعله برانگیز،
ای ماهتاب زرد دلآویز
ماهی که دیده چشم تو دریا
عهدی به شوقِ چشم تو می بست

دشتی گشوده دامنِ پُر گُل
سیبی که کرده تکیه به سُنبل
سَروی که داده شاخه به بلبل
شورآفرین به شوق تو سبز است

ابری شدی به بارش باران
جاری شدی به دشت و بیابان
چون رود سرکشی و خروشان
صد کاروان به راهِ تو پیوست

ای عشق ، عشق، عشق دل انگیز
فانوس سرخ سبز سحر خیز
تا بگذرد این زردی پاییز
برخیز و بیا ساقی سرمست

رازک

آخرین شعر سپید

سپید ۳۵

تو در گلدان مادرت روییدی آبانماهو سرت را با شبنم صبحگاه شستندگریه می کردی و آفتاب هنوزطلوع نکرده بود بی درنگ ابری سر رسید و بارانی باریدآسمان هم با تو گریه می کرد بی انکه بداند چرا؟خرمای” تاپو” بعد از سه ماه “دوشو” پس میدادو مادرت می خورد تا شیر بیاوردشیر آورد و در تو جاری …

آخرین غزل

غزل ۲۶

جمعه از دور دست می آیدنه چراغی نه نورِ بی نفسینه نسیمی برای آرامش نه تبر تا که بشکند قفسینه عبایی به بر نه شمشیرینه به اسبی سوار ، می آیدنه به لب آیه ای و تکبیریخسته و بیقرار می آید آه ای جمعه ، جمعه مهدی کو؟دلمان آتش است و خاکسترنه کسی گریه می کند …

آخرین نوشته ها

شناسنامه ادبی شاعر

جنگل سلام

Continue reading →

غزل ۲۵

بارانِ اشک و کوچه ی بن بست
گل می دهد به یادِ تو تا هست
سرمی کشم تمام تنت را
در جرعه ای بنام لبت، مَست

سرمی برم تمام خودم را
درخوشه ی نگاهِ تو انگور
می گسترم تمام تنم را
در آفتابِ عشقِ تو یکدست

ای آفتاب شعله برانگیز،
ای ماهتاب زرد دلآویز
ماهی که دیده چشم تو دریا
عهدی به شوقِ چشم تو می بست

دشتی گشوده دامنِ پُر گُل
سیبی که کرده تکیه به سُنبل
سَروی که داده شاخه به بلبل
شورآفرین به شوق تو سبز است

ابری شدی به بارش باران
جاری شدی به دشت و بیابان
چون رود سرکشی و خروشان
صد کاروان به راهِ تو پیوست

ای عشق ، عشق، عشق دل انگیز
فانوس سرخ سبز سحر خیز
تا بگذرد این زردی پاییز
برخیز و بیا ساقی سرمست

رازک

آخرین شعر سپید

آخرین غزل

آخرین نوشته ها

شناسنامه ادبی شاعر

جنگل سلام

Continue reading →

غزل ۲۵

بارانِ اشک و کوچه ی بن بست گل می دهد به یادِ تو تا هست سرمی کشم تمام تنت را در جرعه ای بنام لبت، مَست

سرمی برم تمام خودم را درخوشه ی نگاهِ تو انگور می گسترم تمام تنم را در آفتابِ عشقِ تو یکدست

ای آفتاب شعله برانگیز، ای ماهتاب زرد دلآویز ماهی که دیده چشم تو دریا عهدی به شوقِ چشم تو می بست

دشتی گشوده دامنِ پُر گُل سیبی که کرده تکیه به سُنبل سَروی که داده شاخه به بلبل شورآفرین به شوق تو سبز است

ابری شدی به بارش باران جاری شدی به دشت و بیابان چون رود سرکشی و خروشان صد کاروان به راهِ تو پیوست

ای عشق ، عشق، عشق دل انگیز فانوس سرخ سبز سحر خیز تا بگذرد این زردی پاییز برخیز و بیا ساقی سرمست

رازک

آخرین شعر سپید

آخرین غزل

بارانِ اشک و کوچه ی بن بست
گل می دهد به یادِ تو تا هست
سرمی کشم تمام تنت را
در جرعه ای بنام لبت، مَست

سرمی برم تمام خودم را
درخوشه ی نگاهِ تو انگور
می گسترم تمام تنم را
در آفتابِ عشقِ تو یکدست

ای آفتاب شعله برانگیز،
ای ماهتاب زرد دلآویز
ماهی که دیده چشم تو دریا
عهدی به شوقِ چشم تو می بست

دشتی گشوده دامنِ پُر گُل
سیبی که کرده تکیه به سُنبل
سَروی که داده شاخه به بلبل
شورآفرین به شوق تو سبز است

ابری شدی به بارش باران
جاری شدی به دشت و بیابان
چون رود سرکشی و خروشان
صد کاروان به راهِ تو پیوست

ای عشق ، عشق، عشق دل انگیز
فانوس سرخ سبز سحر خیز
تا بگذرد این زردی پاییز
برخیز و بیا ساقی سرمست